Επί Καρλομάγνου, τα όργανα απονομής δικαιοσύνης στη δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χρησιμοποιούσαν ανορθόδοξες μεθόδους για να διαπιστώσουν την αθωότητα ή την ενοχή των αντιδίκων.
Για παράδειγμα, σε μία από αυτές έπρεπε να βυθίσει ο κατηγορούμενος το χέρι του σε βραστό νερό και να πιάσει ένα αντικείμενο - εαν τα εγκαύματα που του προκαλούσε το καυτό νερό επουλώνονταν μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα τότε αποδείκνυε με τον τρόπο αυτό την αθωότητα του.
Η πιο περίεργη μέθοδος όμως για να βρουν τον ένοχο σε μια αντιδικία ήταν η λεγόμενη ''απόδειξη του σταυρού'', η οποία στα διατάγματα του Καρλομάγνου μνημονεύεται σαν ''κανονική κρίση του Θεού''. Οι αντίδικοι έπρεπε να τοποθετηθούν με ανοιχτά και απλωμένα τα χέρια δίπλα σε ένα σταυρό. Εκείνος που πρώτος κατέβαζε τα χέρια θεωρείτο ένοχος!
Στη ''κρίση του Θεού'' άλλωστε αντικατοπτρίζεται το πνεύμα της εποχής. Τα δικαστήρια στηρίζονταν σε αυτή όταν δεν υπήρχαν μάρτυρες αναμφισβήτητοι ή άλλες αναντίρρητες αποδείξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου